بررسی عوامل موثر بر توسعه ی آموزش مجازی در دانشگاه کردستان: حرکت به سوی برنامه-ریزی برای ارائه یک چهارچوب مفهومی

آنچه در ابعاد جهانی آموزش و ضرورت وجودی آن حتمی است، این است که توسعه آموزش یک ضرورت جهانی و آموزش مجازی یکی از بهترین راه حل های آن است. تمرکز اصلی در این مطالعه شناسایی عوامل موثر در استفاده از تکنولوژی های جهان مجازی در آموزش عالی با توجه به دیدگاههای اساتید و دانشجویان و پیشنهاد چهارچوب مفهومیمناسب است.در این پژوهش از رویکرد تحقیقی تلفیقی همزمان استفاده شد به عبارت دیگر داده های کمی و کیفی همزمان گرد آوری شدند. ازجامعه آماری دانشجویان تحصیلات تکمیلی و اساتید دانشگاه کردستان در سال تحصیلی90 تعداد103 نفرهیئت علمی و 243 دانشجو در این تحقیق شرکت کردند. ابزار گردآوری اطلاعات برای بخش کمی داده ها پرسشنامه محقق ساخته بوده است که بر اساس چهارچوب نظری و تحقیقات گذشته تدوین شده است. برای تعیین پایایی پرسش نامه مورد نظر در تحقیق حاضر از روش آلفای کرونباخ استفاده شده است که آلفای به دست آمده از مقیاس های پرسش نامه این تحقیق مابین 6/86% تا 71%متغیر است و به طور کلی ضریب آلفای پرسشنامه 84% بوده است. داده های کیفی در این مطالعه از طریق مصاحبه نیمه سازمان یافته با 12 استاد از دانشکده های مختلف دانشگاه کردستان انتخاب و انجام شد. از روش های کمی و کیفی متناسب برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان می دهد که وضعیت عوامل مختلف برای اجرای آموزش مجازی متفاوت است. در بعد زیرساخت ها، تسهیلات و امکانات در دانشگاه، اساتید و دانشجویان آن را در سطح متوسط( 6/50)ارزیابی کرده اند. اساتید و دانشجویان در بعد مهارت کامپیوتری و اینترنتی، خود را در سطح متوسط (3/58)دانسته اند.در بعد طراحی آموزشی، که به دودسته آموزش کنترل شده و استاد محور و آموزش آزاد و دانشجو محور تقسیم شده بود هم دانشجو و هم استاد به شیوه آموزش کنترل شده و استاد محور(56/0) تمایل داشته اند. بعد معرفت شناسی اساتید نسبت به آموزش مجازی، که در این راستا معرفت شناسی اساتید را در ابعاد و مقوله های اساسی مرتبط با تدریس در آموزش عالی مورد بررسی قراد دادیمکه نتایج نشان داد به طور کلی اساتید یک نگرش سنتی مبتنی بر تئوری های یادگیری رفتار گرایی در ابعاد مخنلف تدریس، ارزشیابی، استفاده ار منابع درسی و تعامل با دانشجویان دارند و آموزش مجازی را به عنوان یک روش کامل و استاندارد در آموزش عالی مورد نظر قرار نمی دهند، بلکه آن را به عنوان یک زمینه و ابزار تکمیلی می دانند. در آخر یک چهارچوب مفهومی برای آموزش مجازی پیشنهاد شدکه از 8 بخش تشکیل شده است که این بخش ها از تحلیل های بدست آمده از اطلاعات کمی و کیفی استخراج شده است.